اساں چائی اے قسم حیاتی دی
ساڈی قسم حیاتی تائیں اے
..
ساڈی اجنڑ وی تک سرکار تے ہے
تہاڈی تک ھنڑ ھور کدائیں اے
..
ساڈا ھک ھک ساہ زندگانی دا
تہاڈے سانگیاں دا قرضائیں اے
..
کرو مانڑ نہ درد بیگانی شاہی دا
وینڑاں سب کجھ چھوڑ اتھائیں اے
Amin sandila
٪٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٪
“نواں سال
میں تاں اپنڑی ذات ءچ بند هم
چپ دی چادر ویڑھ کرائیں
نویں سال دے بھالے سب کوں
نویں سال دے اپنڑےزور ءن زورکوں زوم وی چھکدن
جیویں کهیں دربار دےاندر
راجه کوئ مهاراجه آندے’ سرخم کروهوکاملدے
روه داسینه چیر کرائیں نواں سال وی آندا پۓوے
هوکاملیے طبل وجن
ایں دبکار تے چھرکی آئ اے
یادتیڈی دی اکھ کھل گئ اے’سینے هتھ رکھ ول ول آکھیۓ
شالا مونجھ سلامت
یاد تیڈی تاں آپ هےوسوں وسدیں نال وسیندی گئ ء
روح دارانجھنڑ مرلی چائ’هنج دی هیر هے نچدی آئ
هتھیں مهندی لگدی گئ ء’جوگ جیونڑ دی جگدی گئ ء
چپ دی چادر چنری بنڑ گئ
مونجھ هے تیڈی بنری بنڑ گئ
میں وی ذات توں باهر آ کے تن دے سارے تاک لهاۓ
مونجھ تیڈی کوں سینے لا کے’آکھ ڈتے می
وسدی راهویں!
نواں سال مبارک هووی
نواں سال مبارک هووی
_____________________
احاطہ کیسے بھلا صبر کا کرے کوئی
ہیں سارے گھر کو لٹا کر بھی شاد امام حسین
غریب رہ گیا دنیا و آخرت میں یزید
امیر خلد ہیں ہو کر شہید امام حسین
نبی کے دین کی کچھ اس طرح حفاظت کی
نزع کے وقت ہیں سر با سجود امام حسین
کہیں کوں لگڊے لیݙر سوھنڑاں کہیں کوں لگن سوھنڑیاں تقریراں … میں وانگ ککھاں رُولیدی پھیراں میکوں سوھنڑاں اُو ݙیسڊے جو توڑے میݙی بُکھ ڊیاں زنجیراں، بچاوں ناں کہ بچاواں بال اپنڑیں عجب شہر ڊی میں تحریر ھاں،. رُس کھپ گئے سٻھ سنگھی سجنݨ سارے پِٹیندی پھیراں لکیراں،. آ اج رَل مل باھوں جیویں وچھڑے لیکھ رَلدن، جشن یار فیصل منیسوں جیئیں ویلے ٹکرے ونݙسن وانگ فقیراں
فیصل شہزاد چغتائی
_________________
میں روز خواٻ ݙیکھڊاں
کہ اَسَاں” ھک” تھئی گئے سئے
اجیئیں ویلے اکھ کھلڊی ھِ
سوچینداں” ھک ٭ کیوں نی تھئی سکدے..
نا قتل کیتے کہیں ڊا
نا کہیں ڊی ماری ݙکیتی
نا کہیں ڊا حق کھادے
نا کہیں نال کیتی بے انصافی
عجب مجٻوری ھِ
نا جینڊا کوئی پاند لبھڊھے
گھوم پھیر تِ آخر میں نظرداں
تِ ھک تھیون ڊا
صدیاں تک رُلڊا سوال نظرڊے
فیصل شہزاد چغتائی
___________________
پہل کون کریسی..؟
کیا سٻھ اتنظار کریسن…؟
یا محبتاں ونڈݨ ڊا مونݙھ کوئی رکھسی..؟
چھوڑ کہ حسد و ساڑ سینے نال کون لیسی..؟
سمجھی وڊن سبھ غیر اساکوں فیصل
اپنڑاں بݨ کے ماݨ کون ھاں نا لیسی…؟
پہل کون کریسی..?
فیصل شہزاد چغتائی
” غزل ”
اتنی ناں کر کجھ ہوش کر
ونجڑے تیں مر کجھ ہوش کر
کیوں نئیں نظر آندی تیکوں
اۓ کالی قبر کجھ ہوش کر
پل دا ایتھاں ہے مسافر خانہ
طویل ہئ سفر کجھ ہوش کر
عمرہ لنگھی ہاۓ ہاۓ دیوچ
کتھ ہئ نظر کجھ ہوش کر
فیاض اج ہئ موقع غافل نہ تھی
کر صاف اندر کجھ ہوش کر
” فیاض حسین قلندرانی “
سے سُول سہاں سک سانگ سوا
سکھ سڑ گئے خوشیاں راکھ تھیاں درشن بن اکھیاں ترس رہیاں
درشن بن اکھیاں ترس رہیاں جی جلدا سینے اگ لگی
دل بیکل ہنجھڑوں ڈلھک گئیاں درشن بن اکھیاں ترس رہیاں
درشن بن اکھیاں ترس رہیاں بٹھ سیج سڑی بٹھ تول تتی
گئیاں سینگیاں سیتاں وسر سئیاں درشن بن اکھیاں ترس رہیاں
درشن بن اکھیاں ترس رہیاں گل کوجھے کانٹے خار چُبھن
تھئی چولی سالوں سہنہ دھئیاں درشن بن اکھیاں ترس رہیاں
درشن بن اکھیاں ترس رہیاں کئی لہر لوڑھے کئی روہ رولے
کئی پھردے بوٹے بیٹ لئیاں درشن بن اکھیاں ترس رہیاں
درشن بن اکھیاں ترس رہیاں دن بیت گئے سُدھ بسر گئی
ساجن نے برائیاں جوڑ کیاں ہے ناز نہیں اعراض منڈھوں
رکھ آس نہ تھی غم واس میاں بن یار فرید نہ عید ڈٹھم
کھل کھیڈاں ساریاں وسر گئیاں درشن بن اکھیاں ترس رہیاں
اُجیاں لمیاں لال کھجوراں تہ پتر جنہاں دے ساویں
جس دم نال سانجھ ہے اساں کوں او دم نظر نہ آوے
گلیاں سنجیاں اُجاڑ دسن میں کو ،ویڑا کھاون آوے
غلام فریدا اُوتھے کی وسنا جتھے یار نظرنہ آوے
اُجیاں لمیاں لال کھجوراں تہ پتر جنہاں دے ساویں
ننگے پنڈے مینوں چمکن مارے، میرے روندے نیں نین نمانے
جنیاں تن میرے تے لگیاں ، تینوں اک لگے تے توں جانے
غلام فریدا دل اُوتھے دیئیے جتھے اگلا قدر وی جانے
اندروں ہی اندروں وگدا رہندا ،پانی درد حیاتی دا
ساڈی عمراں تو وی لمبی عمر وے تیری،ہالے ناں وس وے کالیا
عمراں لنگھیاں پھباں پار،عمراں لنگھیاں پھباں پار
پردیس گیوں پردیسی ہویوں تے نت وٹناں منہ موڑاں
کملی کر کہ چھوڑ دیتو ،تہ میں بیٹھی خاک گلیاں تے رو لاں
غلام فریدا میں تے دوزخ سرساں جے میں مکھ ماہی ولوں موڑاں
عمراں لنگھیاں پھباں پار،عمراں لنگھیاں پھباں پار
عزرایل آیا لین سسی دی جان ہے
جان سسی وچ نظر نہ آوندی
او تے لے گیا کیچ دا خان ہے
قسم قرآن ہے
اندروں ہی اندروں وگدا رہندا ،پانی درد حیاتی دا
ساڈی عمراں تو وی لمبی عمر وے تیری،ہالے ناں وس وے کالیا
عمراں لنگھیاں پھباں پار،عمراں لنگھیاں پھباں پار
_____________________
ہک مسدو میٹرو بس دے حوالے نال
ساکوں میٹرو بس دی لوڑ نئیں اساں پیدل ٹرن دے عادی ہیں
اساں سکھ اچ جیونڑاں چاھندے ھیں ٓساں لوک نہ یار فسادی ہیں
آساں اپنڑں حق دی خاطر وی تیڈے اگو تھئے فریادی ہیں
توڑیں ملک جمہوری دے وچ ھیں ودے لبھدے یار آزادی ھیں
ساڈا کیہڑھا فائدہ کیتا پئ ساڈا سارا بجٹ مکا چھوڑی
تئی خون غریب سرائیکی دا جیھڑا میٹرو بس ت لا چھوڑی
ارشد بھٹہ ۔ کوٹ ادو
____________________________
جیڈے وی دید کراں ایہو تماشہ لگدے
شہر مقتل اتے ہر آدمی لاشہ لگدے
لوک مڑدے ودن اینویں جیویں نندر وچ ہوون
میکوں ایں شہر اتے دیہہ دا سایہ لگدے
_____________________
میں سنیداں دل توں نکلی ہوئی غزل کچھ غور کر
مہربانی ائے خدائے لم یزل کجھ غور کر
کہیں دے کتے کھیر پیون کہیں دے بچے بکھ مرن
رزق دی تقسیم تے ہک وار ول کجھ غور کر
ایک اور جگہ شاکر شجاع آبادی لکھتے ہیں:
میڈا رازق رعایت کر نمازاں رات دیاں کر ڈے
جو روٹی شام دی پوری کریندیں شام تھی ویندی
______________________
میڈی اکھ دا اشعارہ سمجھدے
میکوں جان توں پیارا سمجھدے
کیھڈا کملا ھیہ یار میڈا او فیصل
سجنڑاں دشمناں کو اپنڑاں سمجھدے
عجب شہر دی وفا ڈیٹھم
دل کوں دل توں جدا ڈیٹھم
جانمازں تے تسبیاں ڈیکوریشن بنڑن
قرآن سال دے بعد کھلدا ڈیٹھم
واہ او میڈا سوہنڑن ایہو جے مسلمان
ہر رمضان دے بعد مسجداں غیر آباد ڈیٹھم
ہیسےہیسے نظر اچ دنیاں دی مومن
بھیراواں کوں بھیراواں دے ہیتھ لٹدا ڈیٹھم
ہر کوئی کھل تے ٹال ڈیندے میڈا ڈوکھ
اپنڑے وسیب کوں ہر در تے رلدا ڈیٹھم
ہن وی کجھ گھٹ ھین زخم اپنڑے فیصل
مسلماناں کوں زبح ، عزتان کوں پامال تھیندا ڈیٹھم
فیصل شہزاد چغتائی
—————————————
فکر دا سجھ ابھردا ہئے سوچیندیاں شام تھی ویندی
خیالیں وچ سکون اجکل گولیندیاں شام تھی ویندی
انھاں دے بال ساری رات روندین، بُھک توں سُمدے نئی
جنھاں دی کہیں دے بالاں کوں کھڈیندیاں شام تھی ویندی
غریباں دی دعا یارب خبر نہیں کن کریندا ہیں
سدا ہنجوؤاں دی تسبیح کُوں پھریندیاں شام تھی ویندی
کڈھیں تاں دُکھ وی ٹل ویسن کڈھیں تاں سکھ دے ساہ ولسن
پُلا خالی خیالاں دے پکیندیاں شام تھی ویندی
میڈا رازق رعایت کر نمازاں رات دیاں کردے
جو روٹی رات دی پوری کریندیاں شام تھی ویندی
میں شاکر بُھک دا ماریا ہاں مگر حاتم تُوں گھٹ کائینی
قلم خیرات میڈی ہے چلیندیاں شام تھی ویندی
———————————
پتہ نی کیھڑی ضد لائی بیٹھے
کیوں اپنڑاں آپ ونجائی بیٹھے
ہیہ خزاناں جیھڑے ویلے نماز اچ
سوچ اپنڑی کیتھاں ونجائی بیٹھے
چیئرمین
آساں سرائیکی
